من این حروف نوشتم چنانکه غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی
همیشه کسی هست که دوستش داشته باشد؛ اگر آنچه هستی را دوست نداشته باشد... روزهای دنیا اونقدر تنوع نداره که چیزی که شنیدیم و دیدیم حداقل یه جای دیگه یه بار دیگه اتفاق نیفته... دل‌گیرترین‌ها، همان دل‌انگیزترین‌هااند که دیگر مثل قبل نیستند. بعضی آدما تو زندگی Nonceاند. (احتمال اینکه دو بار به دستشون بیاری تقریبا صفره) حلقه دستانت به دور گردنم... «کسی زمین را از زیر پاهای من بکِشد» -- پ.ن: مانند بیماری که مرگش از عطش حتمی‌ست اما برایش آب مثل سم ضرر دارد -- پی‌نوشت از: رویا باقری مگر می‌شود پاییز باشد و خیابان و آبان و بوی خاک باران خورده از قلب من بلند نشود؟ گره‌ی کور بود -نگاهمان- تو بریدی. و من نگاهم را از چه بگشایم؟ همه‌ی آنچه را هم که گفته باشی دور بریزم هنوز ناگفته‌هایت هست می‌ماند. عجیب نیست؟ همین که دوست دارمت و باز دوست دارمت و باز دوست دارمت... من که هر چه راه میروم راه می‌آیم. و تو بزرگ نمی‌شوی هر چه من... کوتاه می‌آیم. نگذاشت فریادهای دلم را بشنوم.... زمزمه‌هایی که گوشم را کر کرد من که هر چه سرم را بر زمین میگذارم خستگی‌ام در نمی‌رود. شبی شانه ات را به من قرض می‌دهی؟ وقتی که از زمین خسته‌ای چتر داشته باشی یا نه... فرقی ندارد می‌پری. این چرخ لعنتی دنیا که می‌چرخد نمی‌فهمم به دنبال تو می‌آیم یا از تو می‌گریزم «دیروقت» که ایستاد... خواهم دانست. هنوز هم نمی‌شمارم نمی‌شمارم تا کمتر از این نشود... از همین یکْ من.
-------
دستهبندی
-------------
------------
-----------
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
بازدید دیروز : 0
بازدید هفته : 12
بازدید ماه : 52
بازدید کل : 105095
تعداد مطالب : 168
تعداد نظرات : 200
تعداد آنلاین : 1